سوالات مهم هنگام آشکارسازی

نویسندگان: Dr. phil. Ulli Biechele, Dipl.-Psych. Margret Göth, Dipl.-Psych. Thomas Heinrich, und Dipl.-Psych. Andrea Lang

در هنگام آشکارسازی، مهم است که به سوالات خود و افراد نزدیک به خود پاسخ دهید، نظیر:

• آیا حتی اگر در ابتدا حمایت کمی را تجربه کنم، جرات زندگی با احساسات خود را دارم؟
• چگونه می توانم با سایر افراد LGBTIQ آشنا شوم؟
• چه شباهت‌ها و مشترکاتی، و همچنین چه تفاوت‌هایی بین آنها و خودم وجود دارد؟
• از نظر من همجنسگرای زن، همجنسگرای مرد، دوجنس بودن، ترانس، بین جنسی یا کوییر بودن چیست؟
• آیا می خواهم خود را همجنسگرای زن، همجنسگرای مرد، دوجنس گرا، ترانس، بین جنسیتی، غیرجنسی یا کوییر بنامم؟
• چگونه می توانم در این وضعیت به خودم افتخار کنم؟
• و سوالات دیگر

چگونه بودن و زندگی کردن به عنوان یک LGBTIQ به عوامل فردی زیادی بستگی دارد، به عنوان مثال: سن، نگرش شخصی نسبت به گرایش جنسی و هویت جنسیتی، دینداری و معنویت شخصی، اطلاعات و ارتباط با سایر افراد LGBTIQ و البته دوستان و خانواده خود. به تعداد افراد LGBTIQ سبک و روش‌های مختلف زندگی برای افراد LGBTIQ وجود دارد. روش شخصی خود به شدت تحت تأثیر زمان آشکارسازی قرار می‌گیرد، اما البته فرصت های زیادی نیز برای طراحی و تغییر بعدا ار دوره آشکارسازی نیز وجود دارد.

زمانی که شخصی متوجه می‌شود که همسوجنس نیست، با چه سوالاتی مواجه می‌شود؟

نویسندگان: Kai Janik & Isabelle Melcher

برخی از افراد ترانس می‌توانند از همان کودکی جنسیت خود را به وضوح و راحتی ابراز کنند، در حالیکه دیگرانی هستند که جهت شناخت وضعیت خود نیاز به سالیان دراز زمان دارند. آن کس که از مفاهیم دوگانه جنسی و یا همسو جنسی که در جامعه ما حاکم است، فاصله بگیرد، اغلب مجبور به توجیه خود می‌شود و  بر این مبنا مورد تبعیض قرار می‌گیرد.  بنابراین همه افراد تصمیم به آشکارسازی نمی‌گیرند. برای بسیاری روند آشکارسازی، در بیشتر موارد، طولانی و طاقت فرسا است. پس از آنکه فردی به این آگاهی رسید که یک ترانس است، باید خود را آماده یک رویارویی با سایر افراد جامعه کند و متوجه باشد که آشکارسازی او چه اثراتی بر زندگی فردی و اجتماعی و نیز شیوه زندگی او دارد. حتی مدت‌ها پس از مرحله پذیرشِ خود به عنوان یک ترانس و نیز آشکارسازی آن، همیشه شرایطی پیش می‌آید که ممکن است آشکارسازی مجدد ضروری باشد. بنابراین، غالبا، باید پاسخ‌های جدیدی را جستجو کرد و احتمالات و پیامدهای این آشکارسازی را سنجید.

سوالات احتمالی که افراد ترانس از خود می پرسند می تواند شامل موارد زیر باشد:

از کدام توالت استفاده می‌کنم؟ در مناطقی که از نظر جنسیتی تفکیک شده هستند چگونه رفتار می‌کنم؟ چه لباسی می‌خرم؟ در درمان‌های پزشکی چه زمانی ترانس بودنم را متذکر می‌شوم؟

با سوالات و عدم اطمینان در حلقه دوستانم چگونه کنار بیایم؟ آیا این به قطع ارتباط من با دیگران منجر خواهد شد؟ ترانس بودن برای جنسیت من به چه معناست؟ آیا گرایش جنسی من و یا نشانه‌های آن تغییر خواهد کرد؟ آیا خانواده من می‌توانند با سوالات و تبعیضی که ممکن است به خاطر من با آن روبرو شوند، کنار بیایند؟ 

آشکار سازی چه تاثیری در موقعیت شغلی/ کارآموزی من دارد؟ هدف از گذارِ من چیست؟ چه مقدار زمان و پول باید صرف کنم؟ این برای مسیر آینده من در زندگی به چه معناست؟

انبوه سوالات می تواند باعث ایجاد استرس و فشار زیاد فکری و یا جسمی شود. این می تواند در یک فرد ترانس این اثر را بوجود آورد که بواسطه آن سوالات و ترس‌ها خود را در مرحله گذار به ترانس بودن قرار ندهد و یا در واقع اجازه بروز نیابد و تصور کند نیاز به دادن یک تصور مطمین و مطلق از وضعیت خود دارد، که این امر موجب تاخیر و یا حتی تعویق مراحل گذار وی خواهد شد. بنابراین بهتر است که مجموع این مسیر با همراهی یک درمانگر انجام گیرد و نیز به کار بردن پشتیبانی و تدوین استراتژی‌های مشترک می تواند مفید باشد.